Ik krijg een SMS van jou,
Die ik niet helemaal vertrouw.
Ik open hem en lees wat je hebt gestuurd,
Krijg het gevoel dat wat we hebben niet lang meer duurt.
Ik stuur je een SMS terug en vraag wat je bedoelt,
Of mijn gevoel klopt en je niets meer voor me voelt.
Ik krijg van jou een SMS terug,
En lees ook deze weer heel vlug.
Mijn maag trekt samen en ik begin te zweten,
Dit is precies wat ik eigenlijk niet wilde weten.
Jij stuurt dat je inderdaad niets meer voelt voor mij,
En de woorden: “Nu ben je weer helemaal vrij.”
“Maar dat wil ik helemaal niet zijn” stuur ik naar jou,
“Want het enige wat voor mij telt is dat ik van je hou!”
Opnieuw voel ik mijn telefoon trillen,
“Helaas is het niet meer zo dat we allebei hetzelfde willen.”
Ik barst in tranen uit en weet niet wat ik moet doen,
Denk aan onze allerlaatste zoen.
De allerlaatste, er zal er nooit meer een komen,
Het enige wat ik nu nog kan doen is erover dromen.
Dan word ik kwaad, hartstikke boos,
Op jou, de manier van dumpen die jij koos.
Een SMS die mij vertelt wat jij voelt,
Een SMS die mij vertelt wat jij bedoelt.
Je bent te laf om het me recht in mijn gezicht te vertellen,
Je durft me zelfs niet meer even te bellen.
Mijn gevoel van verdriet verdwijnt,
En een kleine glimlach verschijnt.
Ik denk bij mezelf: “Ben blij dat je van hem af bent,”
Hij is het helemaal niet waard dat hij jou heeft gekend.”
Dus stuur ik hem de laatste SMS ooit:
“Wat is een SMS eigenlijk toch mooi…”