Lieve onbekende, ik zit al een tijdje aan je te denken,
aan het veel te korte leven wat deze wereld je kon schenken. 

Zonder enig vermoeden vertrok jij richting oosten,
Niet wetend dat jij je familie en vrienden nu niet zou kunnen troosten.

Was jij die student, net afgestudeerd en klaar om de wereld te ontdekken?
Een groot mysterie rest; jij bezocht niet één van die mooie plekken.

Was jij journalist, op zoek naar cultuur, naar menselijke gebruiken?
Wij zullen nooit in jouw verhalen kunnen duiken.

Was jij misschien die jonge knul, voor het eerst alleen op reis? 
Voor het feit dat je hier heus wel oud genoeg voor was, is nu geen enkel bewijs.

Was jij die professor, die zoveel wist over aids-bestrijding?
Helaas kunnen wij nooit meer gebruik maken van jouw gigantische toewijding.

Was jij die meid, die vond dat oorlog eerlijk moest worden gevoerd?
Ironie is het amper te noemen, dat juist jou op deze manier de mond werd gesnoerd.

Was jij onderdeel van dat gezin, pa, ma of kleuter met die mooie toekomst in zicht?
Oorlogsgeweld heeft jullie hele gezin nu ten gronde gericht.

Ik weet niet wie je was, maar toch denk ik al dagen aan jou,
Aan je achtergebleven ouders, vriend, kinderen en vrouw. 

Ik denk aan hoe de toekomst er voor je uit had kunnen zien,
aan de ervaringen die je daarachter had kunnen opdoen bovendien.
 
Vol onschuld werd jou het leven ontnomen,
Het blijft de vraag of er ooit antwoorden zullen komen.

Lieve student, jij was klaar om de wereld te ontdekken,
maar een stel bekrompen nationalisten wist je gewelddadig uit het leven te trekken.

Lieve journalist, cultuur en menselijke gebruiken kunnen fantastisch zijn,
maar in dit geval zorgen juist die menselijke acties voor veel pijn.

Lieve jonge knul, wat had ik je dat bewijs enorm gegund,
maar helaas, bewijs om de sterkste te willen zijn, daar hadden anderen het op gemunt.

Lieve professor, jij wilde de wereld mooier maken door ziektes te temmen,
maar had niet voorzien dat iets anders jouw weldaden af zou remmen. 

Lieve meid, oorlog op een eerlijke manier blijkt niet te bestaan,
in oorlogen blijkt het keer op keer weer om egoïstische daden te gaan.

Lieve pa, ma of kleuter van dat ene gezin, 
ik hoop voor jullie op een hemels nieuw begin.